benden bir parça

Selam, dostlarım. Nasılsınız? Ben sanırım pek iyi değilim, iyiden iyiye bu izolasyon dönemine alışmaya başladım. Geçen, evde yiyecek bir şey kalmadığı için market alışverişine gittim. Hava oldukça güneşliydi o gün burada, göz kamaştırıcı bir güzelliğe sahipti. Lakin, evin içinde oturmaya ve güneş görmemeye o kadar alışmışım ki, çok garip hissettim kendimi, gözlerimi açmakta çok zorlandım, etrafımda olup bitenleri algılamakta oldukça güçlük çektim. Böyle yıllardır mağarada yaşıyormuşum da ilk kez insanların arasına karışmışım gibiydi.. Değişik. Ve ben bu halde 1 aydır evdeyken, dışarıda insanların sorumsuzca geziyor oluşu aşırı moralimi bozdu. Ben, bizim için bir şeylerden vazgeçerken diğerlerinin bu kadar sorumsuz oluşu aşırı rahatsız etti beni. Ya çok ciddiye almıyoruz durumu ya da çok büyük kul hakkına giriyoruz... Her neyse, bu aslında evde bir günüm nasıl geçiyor onu yazmak için geldim buraya... 

Uyku düzenim oldukça bozulmuş durumda, sabah 5-6 gibi yatıp öğlen 2(bazen 4 gibi) kalkıyordum -neyse ki 2 gündür tekrar eskiye dönmek için biraz da olsa erken kalkmaya başladım- erken dediğim de on bir buçuk on iki gibi, gene aynı saatte uyuyorum. 5 gibi uyuyorum öğlen 11-12 gibi uyanıyorum. Eğer ev sessiz ve ev halkı uyanmamışsa biraz kitap okuyorum, şuan Cesur Yeni Dünya kitabını okuyorum, kardeşlerimde uyandıysa kahvaltı hazırlıyoruz direkt. Tam kahvaltı sayılmaz benim yaptığım -bir şeyler atıştırmak gibi daha çok- kahvaltı yapıp ardından 1 saat gibi uzun bir süre çay içmeye ayırıyorum. Çayımıssssss... efendimisss... Daha sonra akşam için yemek yapıyorum. Evde yemekten ben sorumluyum, sorunlu da olabilirim... şaka...şaka... Yemekleri güzel yaptığım için annem hep bir şekilde beni kandırıp -canım kızım senin yemeklerin çok güzel oluyor, yap güzel bir yemek de yiyelim- bana yaptırıyor yemekleri. Bakmayın, seviyorum ben yemek yapmayı, terapi resmen terapi, kesinlikle tavsiye ederim. 

Sonra bir bahçemiz var bizim, 1 aydır inşaat vardı o yüzden perde bile açamıyorduk - evet, bu sebeple güneş girmiyordu eve- şimdi rahat rahat çıkabiliyoruz bahçeye. Biraz bahçede dolanıyorum, çiçeklerle uğraşıyorum, geçen markete gittiğimde Kaktüs aldım, ona bahçede güzel bir yer ayarladım eheh. Biraz da bahçede oyalanıp güneşlendikten sonra biraz daha kitap okuyorum. Nette geziniyorum, sürekli Virüs haberleri takip ediyorum, içime ağır karamsarlık çöküyor, kapatıyorum haberleri. Annem, benim sıkıldığımı gördükçe, "hep istiyordun, işe gitmeyeyim evde yatayım diyordun al işte istediğin oldu" diyor. Özür dilerim, hayattan, bu kadar yakındığım zamanlar adına. 

Yemek yedikten sonra, Netflix'e bakınıyorum seyredilecek film bulursak kardeşlerimle bakıyoruz. Sonraaa, telefonda sürekli HayDay oynuyorum, çiftlik oyunları en sevdiklerimden. Ekin ektiğim bir tarlam, bir sürü hayvanım ve hayali müşterilerim ver, harika değil mi? 

Deviantart hesabımdan istekler geliyor bazen onları yapıyorum, seyrettiğim dizilerden kesitleri düzenliyorum. Zaman geçirmek için Photoshop oldukça güzel bir hobi... Hiç bu kadar uzun süre yaptığım bir hobim olmamıştı PS tek bu konuda. -çok sıkılgan bir yapıya sahibim maalesef- 

Ah, bu arada, dün blogum için Instagram hesabı açtım. Linki buraya bırakıyorum. Belki bakmak istersiniz, lütfen isteyin. Artık oradan da paylaşım yapmayı düşünüyorum. Blog'a daha çok yazı girmek istiyorum ama sanki çok önemsenmiyor gibi geliyor, üzülüyorum. Başta içimi dökerim, seyrettiklerimi, okuduklarımı unutmamak için tarihe kayıtlar oluştururum diye düşünüyordum. Bir süre sonra insan görünür olmak istiyor, öyle işte. 

Anlayacağınız çok verimli geçmiyor benim izolasyon günlerim, hayattayım şuan için. Sağlıcakla kalın, sevgiyle yaşayın. Seviliyorsunuz.